a gdyby fotografia

Żółta wstążka

Chciałabym podzielić się z Wami szczególnym dla mnie wydarzeniem. Otóż w połowie stycznia przyszła do mnie paczka a w niej mój tomik wierszy „Żółta wstążka”. Przez ostatni rok trwały prace nad ostateczną wersją książki. Muszę przyznać, że jestem z niej zadowolona. Teksty, zdjęcia, papier, wygląd okładki i żółta wstążka jako zakładka - tworzą harmonijną całość.

Jak to się stało, że tomik ujrzał światło dzienne? Właściwie czekał na ten moment dobrych parę lat. Zbiór wierszy posiadał swój tytuł, teksty ułożone były w odpowiedniej kolejności i leżakowały w szufladzie. Kilka razy już szykowałam się do ich wydania, ale zawsze coś stawało na przeszkodzie. Szczęśliwie los zawiódł mnie w progi Wydawnictwa Notitia, które zdecydowało się je wydać. Czasami tak bywa, że mimo naszych starań pewne sprawy idą jak po grudzie, aż niespodziewanie wszystko zaczyna się układać, gwiazdy nam sprzyjają i spotykamy ludzi dzięki którym możemy zrealizować nasze plany. Tak było w tym przypadku, jestem przekonana, że ten tomik czekał na ten moment i właśnie z Emilią Szczęsną z Wydawnictwa miałam doprowadzić sprawę do końca. Bez pomocy tej przemiłej profesjonalistki nie miałabym szans na wydane tego tomiku w tak pięknej formie. Owoc naszej współpracy możecie zobaczyć na zamieszczonych tu zdjęciach.

Historia „Żółtej wstążki” jest tak stara jak ja 😊 Gdzieś na strychu leży zeszyt z testami piosenek i wierszyków, które pisałam w dzieciństwie, tworzyłam również do nich ilustracje. Wiele, wiele lat później w liceum poznałam Elę, moją bratnią duszę od poezji. Obie pisałyśmy, wymieniałyśmy się tekstami, wiele inspirujących godzin nam upłynęło na czytaniu wierszy i ich interpretacji. Naszą wychowawczynią była nieżyjąca już, wspaniała łódzka poetka, Dorota Chróścielewska oraz tłumaczka z języka rosyjskiego (przekładała między innymi wiersze tytułowego bohatera powieści B. Pasternaka „Doktor Żywago”), która zachęcała nas do pisania. To dzięki niej nasze teksty pojawiały się na uroczystościach szkolnych oraz w zbiorowym, szkolnym tomiku wierszy zawierającym teksty licealnych wierszokletów.

W okresie studiów sprawa poezji nabrała rozpędu, za namową mojej przyjaciółki Justynki, wysłałam zbiór wierszy na Ogólnopolski Konkurs im. K.K. Baczyńskiego i okazało się, że zajęłam tam trzecie miejsce i byłam jedyną łodzianką wśród finalistów. Wielka radość i duma, uroczysta gala rozdania nagród w Radio Łódź. Potem kilka kolejnych wyróżnień, z których dla mnie największe sentymentalne znaczenie miał konkurs imienia mojej polonistki wspomnianej już Doroty Chróscielewskiej (powołany do życia tuż po jej przedwczesnej śmierci).

Na drugim roku studiów zaczęłam również publikować w Nieregularniku Obiecujących Łodzian „Młoda Łódź” wydawanym przez studentów Wydziału Historii UŁ, nawiasem mówiąc była wspaniała inicjatywa. Proza, poezja oraz grafiki studentów ujęte w ramy czasopisma, które można było nabyć we wszystkich księgarniach w Łodzi. Propagowanie młodej, świeżej twórczości. Redakcja organizowała akcje promocyjne na których można było zaprezentować swoją twórczość oraz poznać innych młodych artystów.

W tym czasie trafiłam również pod skrzydła profesora Jerzego Poradeckiego z katedry literatury współczesnej UŁ, który zorganizował dla mnie kilka wieczorków autorskich w Śródmiejskim Forum Kultury w Łodzi. Cudowny czas. Wsparcie Profesora, jego wskazówki i pochwała uskrzydlały.

Wydawało mi się wtedy, że postawiłam sobie poprzeczkę wysoko i trzeba bardziej zadbać o słowo pisane. W myśl tego wyobrażenia spontaniczność w pisaniu, która jest tak istotna, została zepchnięta przeze mnie do partyzantki. Poskutkowało to tym, że przez kilka kolejnych lat powstało dosłownie parę tekstów. Ich wartością jest to, że są bardziej dojrzałe, wyważone.

Oto cały ciąg wydarzeń, który złożył się na powstanie „Żółtej wstążki”. W tomiku znalazły się też zdjęcia, które zrobiłam na przestrzeni ostatnich kilku lat. Część z nich jest zupełnie nowa a część możecie pamiętać z tego fotobloga.

Mam nadzieję, że nie zawiodę Czytelników. Dziękuję tym, którzy nabyli tomik. Jeżeli jeszcze ktoś z Was chciałby poczekać na wiosnę czytając „Żółtą wstążkę” to zapraszam na stronę Wydawnictwa Notitia: TOMIK "ŻÓŁTA WSTĄŻKA" (oficyna-notitia.com)

Pozdrawiam

Aneta z żółtą wstążką we włosach

Ile mnie
jeszcze zostało
w krokach
których nikt nie liczył

w zawieruszonych myślach
w słowach
co się makiem
sypały
w spopielałych uczuciach
w obrazach połamanych
przez pamięć

ile mnie

wśród zaprzeszłych świtów
gęstych wieczorów

między brzegiem
jednym a drugim

ile zostało
na zakręcie
a ile w pół drogi

zapomnienie
miesza się ze zdziwieniem
a ziarenka czasu
wypadają z dłoni
bezpowrotnie